تنش بین ترکیه و رژیم صهیونیستی تا کجا پیش خواهد رفت؟
ارتباط فردا: دنبال کردن روند روابط ترکیه و رژیم صهیونیستی نشان میدهد که مشخصه این روابط نوسانات مداوم است. در اجلاس داووس در سال ۲۰۰۹، به دنبال اعتراض معروف «یک دقیقهای» رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور این کشور، روابط دو طرف به طور کامل قطع شد.
با پروژه «توافقهای ابراهیم» که توسط «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در سال ۲۰۲۰ به عنوان ابتکاری برای آشتی رژیم صهیونیستی با کشورهای منطقه راه اندازی شد، روابط ترکیه و این رژیم شروع به بهبود کرد.
طبق گزارش الجزیره، با این حال، پس از جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه که ترکیه آن را نسل کشی توصیف کرد، روابط قطع شد و سفیران متقابلا خارج شدند. ترکیه به یکی از کشورهایی تبدیل شده است که در تمام سطوح سیاسی و بینالمللی شدیدترین واکنشها را علیه رژیم صهیونیستی از خود نشان داده است.
چرا مخالفت ترکیه با رژیم صهیونیستی افزایش یافته است؟
پس از اینکه ترکیه در کنار مردم غزه ایستاد و به شدت از رژیم صهیونیستی انتقاد کرد، سیاستمداران بیانیههای منتقدانه متقابلی صادر کردند. بیانیههایی در اسرائیل در سطح وزیران و نخست وزیری صادر شد که اردوغان و ترکیه را هدف قرار داد و ترکیه نیز به همین ترتیب پاسخ داد.
با این حال، تنش واقعی پس از کنار رفتن «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه از قدرت در هشت دسامبر ۲۰۲۴ آغاز شد. پس از اینکه مشخص شد ترکیه پشتیبان مخالفان سوری است، رژیم صهیونیستی ابتکارات مختلفی را برای جلوگیری از نفوذ آن آغاز کرد.
رژیم صهیونیستی با ایالات متحده موافقت کرد که یگانهای مدافع خلق کرد (YPG) سلاحهای خود را زمین نگذارند و تلاش کرد اقلیتهای دروزی، علوی و کرد را تحریک کند و بر دولت دمشق فشار بیاورد.
این رژیم مستقیما منابع نظامی در سوریه را بمباران کرد و عملیات نظامی مستقیمی را علیه احتمال ایجاد پایگاههای نظامی، ساخت سامانههای دفاع هوایی و تعمیق نفوذ ترکیه در سوریه انجام داد و اعلام کرد که این عملیاتها هشداری برای ترکیه است، به این معنی که رژیم صهیونیستی به وضعیتی بازگشته است که ترکیه را یک تهدید امنیتی و دشمن میبیند.
ترکیه چگونه با مواضع متجاوزانه رژیم صهیونیستی مقابله کرد؟
ترکیه به مواضع متجاوزانه و تحریک آمیز رژیم صهیونیستی در همه سطوح پاسخ داد و تلاش کرد تا کشورهای اسلامی را به تحریم و مجازات این رژیم واردار کند، اما این اتفاق نیفتاد.
در داخل ترکیه نیز عملیاتهای امنیتی جدی علیه جاسوسان اسرائیلی انجام شد و تعداد زیادی از افراد دستگیر شدند. روابط تجاری با رژیم صهیونیستی قطع شد و ورود و خروج کالاها ممنوع شد.
ترکیه از دولت جدید سوریه حمایت مستقیم کرد تا از بروز ناآرامیهای داخلی در سوریه جلوگیری کند. ارتش ترکیه ایجاد پایگاههای نظامی در داخل سوریه را آغاز کرده و عملیات میدانی مشترکی را با ارتش سوریه انجام داده است.
سازمان اطلاعات ملی ترکیه همکاری خود را با اداره اطلاعات سوریه در زمینههای پشتیبانی لجستیکی، تبادل اطلاعات و فعالیتهای آموزشی آغاز کرد. تجار ترک فعالانه در تقویت اقتصاد سوریه مشارکت داشتهاند.
در این راستا، مذاکرات با آمریکا برای توقف تجاوزات رژیم صهیونیستی ادامه دارد.
آیا ترکیه از ایجاد پایگاههای نظامی در سوریه صرف نظر میکند؟
همکاریهای اعلام نشده قبلی بین ترکیه و دولت جدید سوریه پس از تصدی پست ریاست موقت سوریه توسط «ابومحمد الجولانی» شکل رسمی به خود گرفت.
توافقنامه همکاری دفاعی مهمترین این اقدامات است. مقامات نظامی دو طرف در حال برگزاری نشستهای مستمر در این زمینه هستند.
جزئیاتی مانند تعداد نیروهای نظامی ترکیه که در آنجا مستقر خواهند شد، مکان سامانههای پدافند هوایی، موقعیت پایگاههای نظامی و کمکهای نظامی که قرار است ارائه شود، در حال بحث است.
از آنجایی که ترکیه اشغال خاک سوریه توسط رژیم صهیونیستی را یک تهدید میداند، میخواهد این رژیم را در مرز سوریه متوقف کند. بنابراین بعید است که این فعالیتها را کنار بگذارد، به ویژه پس از اینکه «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سفر اخیر خود به آمریکا نتوانست حمایت لازم را از «دونالد ترامپ» دریافت کند این فعالیتها شتاب بیشتری خواهد گرفت و پایگاههای نظامی ایجاد خواهند شد.
آیا رژیم صهیونیستی میتواند پایگاههای نظامی را که ترکیه ایجاد خواهد کرد بمباران کند؟
این رژیم حملات مداومی را با هدف تضعیف زیرساختهای نظامی ضعیف دولت سوریه انجام داده است اما این حملات تاکنون هرگز در شمال سوریه، جایی که نیروهای ترکیه مستقر هستند، رخ نداده است.
اگرچه این رژیم میگوید در صورت ایجاد پایگاههای نظامی ترکیه مداخله خواهد کرد اما این کار به این راحتی نیست. این رژیم نمیتواند تنها با نیروهای نظامی خود بدون قدرت نظامی ایالات متحده وارد درگیری با ترکیه شود.
ترکیه به هر حملهای که منابع نظامی آن را هدف قرار دهد، مستقیما پاسخ خواهد داد. علاوه بر این، به عنوان یکی از اعضای ناتو، این ائتلاف همچنین میتواند به عنوان یک طرف در این مناقشه بر اساس ماده پنج وارد مداخله شود.
رژیم صهیونیستی نمیتواند خطر وارد شدن به درگیری شدید با ترکیه را بر خلاف میل ناتو و ایالات متحده بپذیرد اما ممکن است دو طرف از طریق یک جنگ نیابتی وارد یک جنگ فرسایشی شوند. رژیم صهیونیستی کنترل پ ک ک/ ی.پ.گ را حفظ میکند تا از آنها برای این منظور استفاده کند. به همین دلیل است که ترکیه اصرار دارد که یگانهای مدافع خلق کرد (YPG) سلاحهای خود را زمین بگذارند.
توازن قدرت نظامی رژیم صهیونیستی و ترکیه چگونه است؟
قدرت نظامی ترکیه قابل مقایسه با قدرت نظامی رژیم صهیونیستی نیست و بسیار برتر است. در رده بندی قدرتمندترین ارتشهای جهان، ارتش ترکیه در رتبه هشتم و رژیم صهیونیستی در رتبه پانزدهم قرار دارند.
ترکیه بعد از ایالات متحده دومین ارتش بزرگ ناتو را دارد. اخیرا ترکیه با پیشی گرفتن از رژیم صهیونیستی به یک پیشرو جهانی در زمینه پهپادها تبدیل شده است.
در صنعت دفاعی، ترکیه ۸۰ درصد نیازهای خود را تامین میکند، در حالی که رژیم صهیونیستی کاملا به ایالات متحده وابسته است. از نظر منابع انسانی و اقتصادی نیز ترکیه به وضوح جلوتر است.
چه خواهد شد؟
رژیم صهیونیستی میخواهد به حملات خود با هدف بی ثبات کردن سوریه ادامه دهد. ترکیه به عنوان یک متحد قوی از بازسازی و توسعه سوریه حمایت خواهد کرد. بنابراین، تنش بین دو طرف احتمالا فعلا در سراسر صحنه سوریه ادامه خواهد داشت.
رژیم صهیونیستی که در چهار جبهه میجنگد و از فرسودگی منابع انسانی و کاهش ۲۰ درصدی اقتصاد رنج میبرد و هزینه جنگ آن به ۴۰۰ میلیارد دلار میرسد، نمیتواند سالهای بیشتر در این وضعیت ادامه دهد.
با توجه به وخامت توازنهای اقتصادی در جهان نیز به نظر میرسد که ایالات متحده بتواند به تامین مالی جنگ رژیم صهیونیستی در مقیاس بزرگتر ادامه دهد.
از آنجایی که نتانیاهو سیاستمداری است که وجودش به جنگ بستگی دارد، سقوط قدرت او منجر به عقب نشینی رژیم صهیونیستی از مناطق جنگی و درگیری خواهد شد.
ترکیه با اقتصاد قوی خود، محیط عاری از تروریسم و ساختار باثبات خود میتواند برای مدت طولانیتری در مقابل این روند مقاومت کند.
رژیم صهیونیستی احتمالا تحت نفوذ ایالات متحده، مجبور خواهد شد حمله به سوریه را متوقف کند، در حالی که ترکیه حضور خود را در آینده سوریه با ایجاد پایگاههای نظامی در آنجا تقویت خواهد کرد.
انتهای پیام